„Kiedy dwoje ludzi się łączy, to jest to jak spotkanie dwóch substancji chemicznych: Następują wszelkiego rodzaju reakcje” (Greenberg, 2015, s. 284). Partnerzy w związku zazwyczaj poszukują uczuć, które sprawiają, że czują się dobrze, a unikają tych, które sprawiają, że czują się źle. Takie emocje mogą wpływać na nasze cele, w tym zbliżanie się, wycofywanie, łączenie lub uciekanie.
Terapia par skoncentrowana na emocjach pomaga zmniejszyć dystres w związku, jednocześnie „wspierając koncepcję przywiązania, zgodnie z którą relacje miłosne stanowią żyzny grunt dla rozwoju bardziej bezpiecznego i zintegrowanego poczucia siebie oraz poczucia połączenia i zaufania do innych” (Johnson, 2020, s. 1).
EFT koncentruje się na emocjach i komunikacji emocjonalnej w związkach oraz ich wpływie na wzorce interakcji. Uznaje również emocje za potężny czynnik zmiany, a nie po prostu część problemu w związku (Greenberg, 2015; Johnson, 2020).
Na czym więc polega podejście EFT?
EFT przygląda się temu, jak jednostki przetwarzają swoje doświadczenia, zwłaszcza swoje reakcje emocjonalne, wraz z tym, jak partnerzy współdziałają ze sobą we wzorcach. Terapeuta dąży do tego, aby poprowadzić zaburzoną parę od sztywnych, szkodliwych i destrukcyjnych sposobów reagowania w kierunku wrażliwych, elastycznych, które wspierają intymne i bezpieczne więzi (Greenberg, 2015; Johnson, 2020).
Johnson (2020) opisuje proces EFT jako podróż, przechodząc od:
Poczucia wyobcowania do emocjonalnego zaangażowania
Defensywności i samoochrony do podejmowania ryzyka i otwartości wobec siebie
Uczucia beznadziejności w tańcu relacji do możliwości „aktywnego tworzenia tańca” (Johnson, 2020, s. 14)
Przypisywanie winy drugiej osobie do zrozumienia, w jaki sposób może ona utrudniać bycie troskliwym i czułym
Skupianie się na wadach drugiej osoby, a eksplorowanie własnych obaw, lęków, potrzeb i tęsknot.
Przede wszystkim EFT zachęca do często trudnego przejścia od izolacji do więzi. Pomaganie obojgu partnerom w poszerzaniu i zmianie ich wewnętrznych doświadczeń wymaga znacznych umiejętności, wpływając na ich samoświadomość i relacje z partnerem, a ostatecznie prowadząc do nowych reakcji i sposobów interakcji (Greenberg, 2015; Johnson, 2008).
